Kampioen met VV Baarlo Vr1
Na een periode van 4 jaar waarin ik het hoogste meidenteam van VV Baarlo heb getraind, ben ik sinds dit seizoen trainer van het eerste vrouwenteam van de club. Het voortraject was echter niet zo ‘gezellig’. Vanuit de club had ik de vraag gekregen om bij de vrouwenselectie te bouwen aan een nieuw elftal, 8 speelsters van Vr1 ging namelijk stoppen. De speelsters die bleven stonden echter niet direct te springen dat ik al direct hoofdtrainer zou worden en zagen mij liever in een rol van trainer voor Vr2 om uiteindelijk wel het stokje over te nemen. Omdat ik dat zelf niet zo zag zitten hebben er een aantal gesprekken plaatsgevonden die best ‘pittig’ waren. Uiteindelijk heeft de club toch het besluit genomen om mij aan te stellen als hoofdtrainer en de trainer die 3 jaar hoofdtrainer was als assistent-trainer aan te houden. Vooral omdat de trainer had aangegeven dat hij nog 1 seizoen bij het elftal betrokken wilde zijn.
De voorbereiding verliep moeizaam. De vrouwen moesten wennen aan mijn manier van werken en de manier zoals ik een elftal graag wil laten voetballen. En ik moest wennen aan het trainen van vrouwen. Een aantal keuzes werden mij in eerste instantie niet door iedereen in dank afgenomen, terwijl een deel van de groep blij was met de keuzes die ik maakte. De resultaten in de oefenwedstrijden waren niet om over naar huis te schrijven en onderling werd er voor mijn gevoel veel ‘geroddeld’. Maar er was natuurlijk geen weg terug. Positief was in ieder geval dat de vrouwen langzaam aan enthousiast werden over het aanvallend voetbal dat we speelden en daar ook vanuit ouders en supporters veel complimenten over kregen. “De resultaten die komen wel” werd er gezegd.
Vanaf de competitiestart veranderde de situatie langzaam aan. We wonnen een aantal wedstrijden overtuigend met aantrekkelijk voetbal. We creéerden heel veel kansen en mensen langs de lijn werden enthousiast en dat sloeg ook volledig over op de groep en de rest van de leiding. Tot aan de winterstop verloren we geen wedstrijd, slechts 2 wedstrijden speelden we gelijk en de rest werd gewonnen. Met een heel goed gevoel gingen we de winterstop in.
Direct na de winterstop stond de wedstrijd tegen koploper Volharding uit Vierlingsneek op het programma. Met een 0-2 overwinning gingen we terug naar Baarlo en waren we ineens de grote favoriet voor het kampioenschap. De wedstrijd daarna hadden we het lastig in de derby tegen Helden, dat had ik vooraf ook voorspeld want een derby is altijd een aparte wedstrijd. We gaven de overwinning weg in de allerlaatste seconde (2-2), maar die wedstrijd zorgde er wel voor dat we vanaf dat moment nog gemotiveerder waren. In de resterende wedstrijden wonnen we alles, op de topper tegen Volharding thuis na. Die verloren we heel omgelukkig in de laatste seconde van 10 minuten blessuretijd. We hadden inmiddels wel een kleine marge op Volharding en de week erna verloor Volharding zelf weer waardoor eigenlijk niemand meer in de buurt van ons kwam. In de laatste thuiswedstrijd tijdens de seizoensafsluiting van de club op Pinkstermaandag hadden we aan 1 punt genoeg tegen Bieslo. We wonnen overtuigend met 3-1 en de titel was binnen. De laatste wedstrijd tegen SJVV speelden we nog gelijk, maar daar had niemand het meer over.
En zo mocht ik mijn 16e kampioenschap bijschrijven, mijn 6e als trainer. En misschien is dit wel het kampioenschap waar ikzelf het meest trots op ben. Natuurlijk was mijn kampioenschap in de 1e klasse als speler bij Panningen met promotie naar de hoofdklasse het allermooiste resultaat. Maar het kampioenschap met Vr1 voelt als een prestatie met enorm veel voldoening. De verstandshouding die ik in een jaar heb opgebouwd met vooral de speelsters die ik nog niet getraind had bij de meiden, maakt me trots. En ik denk dat dit nog niet het laatste resultaat is dat we gaan bereiken met deze groep. Op de keepster na, die een kans krijgt bij de jeugd van MVV Maastricht, gaat de hele groep door. Gelukkig hebben we een goeie vervangster als keepster, waardoor we met heel veel vertrouwen uitkijken naar het nieuwe seizoen. Ik in ieder geval. Terug in de 3e klasse en het hoogst spelend vrouwenteam van de gemeente Peel en Maas. Daar mogen we dan ook echt wel trots op zijn!