René Janssen

Zo, dat is even een tijdje geleden dat ik een bericht heb geschreven. Door omstandigheden had ik er simpelweg even geen zin in. Ziektes binnen de directe familie waren de oorzaak. En hoewel de situatie niet heel veel beter is, heb ik toch maar weer eens de tijd genomen voor een bericht. Want het leven gaat gewoon verder, hoe moeilijk dat soms ook is.

Maar goed, hierbij weer een bericht over het meidenvoetbal bij VV Baarlo. Want dat is op dit moment aardig in ontwikkeling. Komende maanden schrijf ik nog wel vaker een bericht hierover. Nu wil ik even stilstaan bij mijn nieuwe avontuur met het meidenteam VV Baarlo MO17-1. Want we spelen hoofdklasse. Een knappe prestatie waar ik ook bijzonder trots op ben als trainer. Als dorpsclub spelen we nu tegen een aantal grote verenigingen uit onder andere Tilburg, Landgraaf, Kaatsheuvel en Breda. Amateurverenigingen met doorgaans meer dan 1.000 leden.

Ons avontuur is vorige week gestart in Landgraaf, met een wedstrijd tegen VV Schaesberg MO17-1. De meiden van Schaesberg spelen al langer op een hoog niveau. Ze hadden gehoopt om al Divisie te spelen, maar daarvoor hebben ze een te jonge ploeg. Maar na vorige week ben ik overtuigd dat ze met dit elftal die stap volgend seizoen wel gaan maken. De meiden uit Landgraaf en omstreken waren een maatje te groot, we verloren met 5-1. Maar het verschil was minder groot dan de uitslag doet vermoeden. We speelden niet slecht, maar we merkten dat het niveau wel iets hoger lag dan we gewend waren. Een sneller baltempo en conditioneel waren de meiden van VV Schaesberg een stuk verder. Niet heel raar natuurlijk, wij moeten het doen zonder kunstgrasveld waardoor we in januari bijna niet konden trainen. Maar we kijken terug op een geslaagd debuut, ondanks de uitslag.

We weten nu in ieder geval waar we aan toe zijn. Er gaat elke week het maximale verlangd worden van de meiden. En die hebben er veel zin in, ze kregen eindelijk tegenstand. Misschien meer dan ze hadden verwacht, want vooral de eerste helft speelden we een beetje angstig. De tweede helft gaven de meiden alles wat ze hadden, maar conditioneel kwamen we tekort.

Mij was de kennismaking met de hoofdklasse ook goed bevallen. Het worden leerzame maanden en dat is precies wat het elftal nodig heeft. Zeker naar de toekomst gekeken, want we hebben best wel ambities binnen de club met het meiden- en vrouwenvoetbal. Ik kijk dan ook echt uit naar de resterende wedstrijden. Want spelen op een hoog niveau is toch wel leuk. Ik heb het zelf morgen ervaren als speler van SV Panningen, in de jaren ’90 speelde ik ook 6 jaar hoofdklasse. En nu mag ik dit meemaken als trainer van een meidenteam, wie had dat gedacht!