René Janssen

Afgelopen zondag, 29 mei 2022, was mijn laatste wedstrijd als trainer van VV Baarlo 2. In 8 jaar tijd samen met een aantal enthousiaste mensen een mooi team weten te creëren, waar de club de komende jaren hopelijk nog veel plezier aan beleeft. Ik kijk terug op een mooie en leerzame periode, ik had 8 jaar geleden niet kunnen denken dat ik hier zoveel plezier aan zou beleven. Ik heb er dan ook geen spijt van dat ik er veel tijd in heb gestopt, het heeft me persoonlijk ook veel gebracht vind ikzelf. Plezier en voldoening en dat is volgens mij precies wat je wilt krijgen als vrijwilliger.

Dieptepunt

Nadat ik 8 jaar geleden tijdens de Volksfeesten in Baarlo voor de zoveelste keer werd gevraagd of ik geen trainer wilde worden van VV Baarlo 2 heb ik uiteindelijk ‘Ja, is goed’ gezegd. Niet wetende waar ik aan zou beginnen, ik was namelijk al 5 jaar niet meer bij de voetbalclub geweest omdat ik door een knieblessure niet meer mocht voetballen. Het was wel even schrikken in het eerste jaar, want het leek wel een ‘campingelftal’ dat ik aantrof. In mijn eerste jaar heb ik tijdens de competitie niet minder dan 67 (!!) spelers gebruikt, anders hadden we de competitie nooit uitgespeeld. Uiteindelijk werden we nog verdienstelijk 7e door goede resultaten in de laatste wedstrijden. Het seizoen erna was stabieler maar werden we ook 7e. Langzaam aan kreeg ik de groep naar mijn hand gezet, althans laten spelen zoals ik dat graag zie. Vol op de aanval met de nodige risico’s achterin. Daar moest iedereen wel even aan wennen, maar het elftal werd steeds enthousiaster over de speelwijze.

In het 3e jaar werden we 5e en het 4e jaar leek een topjaar te worden. Vanaf de eerste speelronde namen we brutaal de koppositie en die hielden we vast tot aan de één na laatste wedstrijd. Maar we verspeelden in de laatste 4 wedstrijden een riante voorsprong en uiteindelijk moesten we de titel aan VV Born 2 laten. Dat was enorm balen omdat we dat jaar afscheid namen van een paar ervaren spelers, waarvan er één mij had overgehaald om trainer te worden. Helaas was het niet anders, ondanks de grote teleurstelling hadden we een uitstekend seizoen achter de rug.

Hoogtepunt

In het 5e jaar bleven we ook vanaf de eerste wedstrijd bovenin meedraaien en langzaam maar zeker werden we overtuigd dat het dit jaar wel zou lukken. En laat dan net de één na laatste wedstrijd de directe concurrent naar Baarlo komen. Bij winst waren we kampioen, bij een gelijkspel hadden wij nog de beste papieren en bij verlies zou MMC Weert 2 ons voorbij gaan. Vanaf de 1e minuut klopte alles bij ons en MMC kwam er de gehele wedstrijd niet aan te pas. Een dik verdiende 3-0 overwinning bezorgde ons het kampioenschap en de promotie naar de 2e klasse. We hebben het kampioenschap diverse malen gevierd, want daar waren we ook altijd zeer goed in, de 3e helft. En dat hoort er ook bij, dat heb ik altijd leuk gevonden aan het amateurvoetbal, ook toen ikzelf nog speelde.

Een voldaan gevoel

De jaren daarna gooide corona roet in het eten. Ik had na 7 jaar eigenlijk willen stoppen maar omdat de competitie niet uitgespeeld werd besloot ik nog een jaar door te gaan. Dit laatste seizoen, 2021-2022, behaalden we zeer wisselende resultaten met ook heel wisselende wedstrijden. Uitstekende wedstrijden tegen de teams die boven ons stonden, uitermate slechte wedstrijden tegen de mindere teams. Ik kreeg daar ook niet echt grip meer op en zag het gebeuren. Gelukkig speelden we wel nog een uitstekende laatste wedstrijd tegen Mifano 2, waarin we het seizoen afsloten met een 1-1 gelijkspel. Dat leverde een prima eindklassering in de middenmoot op en daar waren we zeer tevreden over. Het voelde voor mezelf ook goed om op deze manier een punt te zetten aan 8 jaar VV Baarlo 2.

Ik kijk er in ieder geval met een heel goed gevoel op terug. Het was een prachtige tijd waarin ik veel heb geleerd als trainer om boven een groep te staan en op momenten er ook juist middenin. We hebben veel plezier gehad en dat goed weten te combineren met prestatie. Sport en spel in een ongedwongen sfeer, waarbij presteren in het veld voorop stond, maar buiten het veld konden we ook snel relativeren. Ik denk dat ik iedereen op dat vlak wel iets heb meegegeven, iets dat ikzelf tijdens mijn eigen periode als voetballer van o.a. SV Panningen ook had geleerd van de trainers die ik heb gehad. Serieus als het moet, maar zeker ook ontspanning als het kan. En het ook allemaal niet al te serieus nemen, tenslotte is amateurvoetbal een hobby en zo moet je het ook beleven.

Namens mezelf maar ook het thuisfront, dat me toch vaak heeft moeten missen, alle spelers en leiders waar ik mee samen heb gewerkt ontzettend bedankt. Ik had het echt voor geen goud willen missen!

Toekomst

Wat de toekomst brengt weet ik nog niet. Ik train nog het oudste meidenteam bij VV Baarlo en het ziet er naar uit dat ik dat ook komend seizoen blijf doen. Het meidenteam is echt een ontzettend talentvolle groep waar iedereen ook veel plezier aan beleeft binnen de club. Die speelsters wil ik graag nog even verder begeleiden. Maar ik verwacht bij de senioren ook wel weer iets te gaan doen, weet nog niet in welke vorm en wanneer. Ik verwacht na 1 jaar al, want ik ga het waarschijnlijk toch ook wel missen. We gaan het zien, ik sta open voor alle nieuwe uitdagingen!